Fabricantes españois de penso tiveron que enfrontar 2022, que foi “un ano difícil, complicado e azaroso” para a industria desde a súa modernización debido ás consecuencias da guerra e a crise loxística sen precedentes causada pola folga do transporte.
03/01/2022
Jorge de Saja, director xeral da Confederación Española de Fabricantes de Alimentos Compostos para Animais (Cesfac), menciona nunha entrevista con Efeagro que o inicio da guerra tivo un impacto “moi directo e rápido” nos prezos dos cereais que xa estaban a cotizar a prezos elevados. Ademais, a guerra provocou unha folga de transporte en marzo debido ao encarecemento do gasóleo e esta protesta “logrou poñer en risco unha boa parte da alimentación do gando”, algo que a COVID non lograra.
Cando se recuperou certa normalidade no abastecemento de cereais como o millo grazas á reapertura do corredor no Mar Negro, chegou o verán e a persistente seca botou a perder “unha boa parte das colleitas europeas”. Isto foi “outro golpe considerable” que tivo o seu impacto na dispoñibilidade e os prezos das materias.
Ademais, a influenza aviaria en Europa reduciu as cabanas e diminuíu a demanda de penso.
A pesar diso, De Saja ve un lado positivo no ano e é que “se demostrou a espectacular resiliencia e capacidade de adaptación e de servizo desta industria”. As fábricas terminaron o ano coa “esperanza” de que veñan “tempos mellores” porque “hai motivos” para crer que o prezo das materias primas terá un “mellor comportamento”, aínda que quizais non baixe a un ritmo “tan rápido como o que queremos”.
En canto a 2023, non se teme unha falta de subministración de cereais, xa que “haberá suficiente dunhas orixes ou outros”. Ademais, a escaseza de cereal procedente de Ucraína levou ás autoridades para flexibilizar os requisitos para comprar millo e outros cereais no continente americano.
De Saja recoñece que a Administración española “estivo á altura” para facilitar a chegada de subministración. A industria do penso deuse conta de que é demasiado dependente das importacións de compoñentes como vitaminas, aditivos, fosfatos e minerais, e estase traballando nun plan de diversificación de provedores para minimizar o risco no futuro.
En canto á situación actual, a industria do penso está a enfrontar un aumento nos custos debido ao encarecemento dos transportes e a subida dos prezos do gasóleo. Isto súmase ao aumento nos custos dos cereais e outras materias primas debido á seca e a guerra.
A pesar de todos estes obstáculos, a industria do penso en España demostrou a súa resiliencia e capacidade de adaptación e logrou manter o abastecemento de alimentos para animais durante este difícil ano. Agora, esperan que veñan tempos mellores e están a traballar nun plan de diversificación de provedores para minimizar o risco no futuro.
