A acumulación de carbono non se atopa nas masas forestais máis maduras, segundo unha investigación realizada pola EPS de Enxeñería do Campus Terra da USC.
Considérase que un dos temas máis importantes relacionados coa xestión e planificación forestal, segundo Molina Valero, é estimar a madurez dos bosques en función da súa capacidade de almacenamento de biomasa ou carbono.
Na súa tese doutoral, examina estas relacións a través da consideración do uso da reserva de biomasa máxima a nivel de rodal como unha aproximación da madurez do lugar ou espazo a través dun gradiente de calidade de estación, que é unha medida que pode derivarse dos datos do Inventario Forestal Nacional.
De acordo con as premisas establecidas por Forestchange, as investigacións de Molina Valero enmárcanse no marco do proxecto, que tivo como obxectivo definir referencias de estados de desenvolvemento forestal que poidan ser utilizados para a vixilancia da degradación forestal a gran escala e comprender a súa influencia na dinámica do carbono, os bosques manexo e a provisión de servizos ecosistémicos asociados cos bosques maduros.
Ademais, a tese compara os resultados dos índices de biomasa aérea cos da análise dendrocronológico para caracterizar o grao de madurez das árbores.
Tamén inclúe o desenvolvemento dun paquete de software estatístico libre chamado R para analizar datos de escáner láser terrestre, que se empregará para fins de inventario forestal.
